Μπανκς:

Θαμμένο στις σκιές αυτής της πόλης, υπάρχει ένα παράξενο ξενοδοχείο. Άδειο, ξεχασμένο και σκοτεινό, στέκει εγκαταλελειμμένο, η ίδια του η ύπαρξη τυλίγεται με ένα μυστήριο.

Αλλά νομίζεις ότι είναι αληθινή η ιστορία για τον δωδέκατο όροφο, έτσι δεν είναι, Κάι Μόρι; Η ιστορία για τον σκοτεινό επισκέπτη που ποτέ δεν έρχεται και ποτέ δεν φεύγει.

Νομίζεις ότι μπορώ να σε βοηθήσω να βρεις το κρησφύγετό του, ε; Εσύ κι οι φίλοι σου μπορείτε να προσπαθήσετε να με τρομάξετε.

Δεν θα συμβεί. Ποτέ δεν θα τον προδώσω. Κάντε λίγη υπομονή. Τη Νύχτα του Διαβόλου, ο θηρευτής θα γίνει θήραμα.

Κάι:

Μικρή, δεν έχεις ιδέα τι ψάχνω. Δεν έχεις ιδέα τι αναγκάστηκα να γίνω για να επιβιώσω μέσα στη φυλακή για ένα έγκλημα που ευχαρίστως θα έκανα πάλι.

Κανείς δεν ξέρει πλέον ποιος είμαι. Θέλω αυτό το ξενοδοχείο, θέλω να βρω τον μυστηριώδη επισκέπτη, θέλω όλο αυτό να τελειώσει.

Θέλω τη ζωή μου πίσω. Αλλά όσο περισσότερο είμαι κοντά σου τόσο συνειδητοποιώ ότι ο νέος εαυτός μου είναι ακριβώς αυτό που ήταν γραφτό να γίνω.

Τέλειωνε, λοιπόν. Το σπίτι μου είναι στον λόφο. Μπορείς να μπεις από άπειρες μεριές, αλλά δεν μπορείς να βγεις από καμία. Έχω δει το κρησφύγετό σου, ήρθε η ώρα να δεις το δικό μου.